DE MUTSAARD — LE MUTSAERT

LE MUTSAERT — DE MUTSAARD

s'écoulant de bruxelles comme une tache
cet endroit a emporté de la ville un peu de tout:
ses styles chaleureux et froids, son asphalte
et ses pavés, ses deux langues,
et son relief, mais modérément

on n'y va pas en voyage, mais en visite
on s'y promène le dimanche dans la cité-jardin,
dans une brume qui persiste; on s'y arrête
devant les roses tardives, fragilisées
et assombries par la première gelée nocturne

le plus beau ici, ce sont encore les noms:
le wand, l'allée des moutons, le gros tilleul,
le wannecouter; c'est inévitable, l'herbe sans cesse ici
repousse de bon gré entre les pierres, comme si la vie
à tout hasard n'adoptait aucune forme définitive

seul le mur ceinturant le domaine semble
ne plus jamais devoir quitter sa place, il a un côté
sombre, inconnu, mieux vaut habiter dans
le provisoire, ici près de l'arrêt du tram
où le soleil malaisément perce le brouillard

Traduit du néerlandais par Marnix Vincent

/

uit brussel weggelopen als een vlek
heeft deze plek van alles meegenomen:
haar warme en haar kille stijlen, haar asfalt
en haar kasseien, haar tweetaligheid
en haar reliëf, maar in bescheiden mate

je reist er niet naartoe, je gaat er op bezoek
je wandelt er op zondagmiddag in de tuinwijk,
in een mist die maar niet optrekt en je staat er stil
bij late rozen die de eerste nachtvorst
brozer heeft gemaakt en donkerder van kleur

het mooiste hier zijn nog de namen: de wannekouter
en de schaepenweg, de dikke linde en de wand
het kan niet anders of het gras komt hier gewillig
steeds terug tussen de stenen, alsof het leven hier
voor alle zekerheid geen vaste vorm heeft aangenomen

alleen de muur rond het domein lijkt nooit meer
van zijn plaats te zullen komen, hij heeft een donkere,
een onbekende kant, je kunt maar beter
in het tijdelijke wonen, hier aan de halte van de tram
waar nu de zon zich moeizaam door de mist beweegt