When the poets pass

When the poets pass

Un poète passe
Sur son chemin s'ouvrent des portes
des visages
et, la parole aidant,
la petite fenêtre condamnée
de la mémoire
Ici comme ailleurs
la guerre a fait des siennes
des errants se sont fixés
des langues ont déserté la tour de Babel
des enfants aux couleurs de l'arc-en-ciel
ont grandi ensemble

Un poète est passé
mais il se souvient déjà :
le cortège de platanes le conduisant
à la mosquée irréelle
ses modestes prouesses de marcheur
le ramenant chaque fois à la gare de Schaerbeek
la mauvaise humeur d'un serveur
demeurée inexplicable
les yeux plus civilisés du caniche dans une vitrine
le ciel étonnamment souriant
invitant les immeubles à la danse
le tram arrêté en bordure du désert
la pancarte du café-club précisant
« La direction se réserve le droit d'admission »
la mouette survolant les quais
pour surveiller de près le travail de la photographe
la maison de passe désaffectée
la petite fille entièrement voilée traversant le parc
le mémorial peu glorieux d'un safari innommable
les jardins ouvriers où la terre est encore caressée
et les plantes entourées de tendresse
les gorgées bienfaitrices de la fameuse bière
restituant la saveur à nulle autre pareille
du pays et des hommes

Un autre poète passera-t-il ?
Quand et pourquoi ?

/

Een dichter komt voorbij
Op zijn weg gaan deuren open
gezichten
en, dankzij het woord,
het dichtgemetselde raampje
van het geheugen
Hier en elders
hing oorlog de beest uit
werden zwervers honkvast
verlieten talen de toren van Babel
kinderen in alle kleuren van de regenboog
groeiden samen op

Een dichter kwam voorbij
maar hij herinnert zich al:
de stoet platanen die hem
tot bij de irreële moskee brengen
zijn bescheiden wandelaarskunstjes
die hem telkens weer naar het station van Schaarbeek leiden
het slechte humeur van een ober
dat een raadsel is gebleven
de beschaafdere ogen van de poedel in een vitrine
de hemel die met zijn verbazingwekkende glimlach
de gebouwen ten dans vraagt
de tram die stilstaat aan de rand van de woestijn
het opschrift van de privé-bar met
‘De directie heeft het recht u de toegang te weigeren’
de meeuw die over de perrons vliegt
om toe te zien op het werk van de fotograaf
het rendez-voushuis dat in onbruik is geraakt
het meisje dat van kop tot teen gesluierd door het park loopt
het weinig roemvolle gedenkteken voor een onbenoembare safari
de werkmanstuintjes waar de aarde nog gestreeld wordt
en de planten met tederheid omringd
de verkwikkende slokjes van het fameuze bier
die de onvergelijkelijke smaak opwekken
van het land en de mensen

Komt hier ooit nog een andere dichter voorbij?
Wanneer en waarom?

Vertaling uit het Frans door Bart Vonck